Ο Ολυμπιακός με το απίστευτα εξώφθαλμο κενό στην περιφέρεια όπου πραγματικά είναι να απορεί κανείς πώς και δεν βλέπει κανείς αυτό που βλέπει ένα παιδάκι στο νηπιαγωγείο, έμεινε στο 6-11 ρεκόρ στα μισά της Euroleague και πλέον μπορεί να πάει από τώρα για... διακοπές.
Η χρονιά τελείωσε και τυπικά μετά την ήττα στο ΣΕΦ από την "ψόφια" φέτος Φενέρ η οποία βρήκε το "πτώμα" του Θρύλου και έβαλε 96 πόντους, παρά το γεγονός ότι ήρθε με πρωτοκλασάτες ελλείψεις στο φαληρικό κλειστό. Δυστυχώς είναι που είναι φέτος το ρόστερ δομημένο με απίστευτα κενά στην περιφέρεια, έχεις και τον Κεστούτις Κεμζούρα να φτιάχνει και από μια ωραία... σαλατίτσα σε κάθε ματς και το "παραμύθι" τελειώνει από αρχές Γενάρη.
Προσωπικά γνωρίζω πολλούς Ολυμπιακούς που πλέον λένε "δεν ασχολούμαι και δεν με ενδιαφέρει τι κάνει η ομάδα γιατί δεν είναι Ολυμπιακός αυτό το πράγμα. Με Τσέριδες δεν πάμε πουθενά. Όταν ξαναγίνουμε Ολυμπιακός θα ξαναπάω στο γήπεδο και θα κάτσω να δω αγώνα. Μέχρι τότε, θα μαθαίνω μόνο τα αποτελέσματα και πέρα βρέχει".
Είναι και αυτή μια άποψη, όμως οι περισσότεροι Ολυμπιακοί πονάνε. Πονάνε βλέποντας μια ομάδα πρότυπο να μετατρέπεται σε ένα κομπάρσο χωρίς στόχους, χωρίς πλάνο και πάνω απ' όλα χωρίς ξεκάθαρο μέλλον.
Ξέρετε ότι δεν είμαι Αγγελοπουλικός, ούτε κατά των προέδρων. Προσωπικά μου είναι αδιάφορα τα πρόσωπα των ιδιοκτητών σε ΚΑΕ, ΠΑΕ, Ερασιτέχνη και γενικότερα δεν ασχολούμαι με το ποιός τα "σπρώχνει". Εμένα μου αρκεί να είναι δυνατός ο Ολυμπιακός σε όλα τα σπορ και ας τα βάζουν τα λεφτά και εξωγήινοι.
Δυστυχώς όμως ο Θρύλος στο μπάσκετ δεν είναι πια δυνατός. Καλά τα ρεκόρ του Σπανούλη και του Πρίντεζη αλλά προσωπικά τα βλέπω σαν μια χαρά ενός δεκαλέπτου και τίποτα παραπάνω. Όσο ο Ολυμπιακός βιώνει αυτόν τον "κατήφορο" τόσο η πίκρα και αυτός ο... κόμπος στο λαιμό θα με διακατέχουν.
Τη λατρεύω αυτή την ομάδα εδώ και δεκαετίες. Κάθομαι και βλέπω τα ματς και 3 και 4 φορές. Μου αρέσει το μπάσκετ και γούσταρα πολύ με τον Ολυμπιακό να είναι τοπ σε όλα και διεκδικητής σχεδόν κάθε χρόνο της κούπας στην Euroleague.
Τώρα; Το απόλυτο κενό. Τίποτα. Ούτε μια ηλιαχτίδα για το μέλλον. Κάτι να πιαστούμε ρε αδερφέ να ελπίζουμε πως θα ξαναγίνει ο Ολυμπιακός η ομάδα που μας τρέλαινε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο. Η ομάδα που τίλταρε το μυαλό και τη λογική μας αλλά ευχάριστα και όχι όπως συμβαίνει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Πρέπει επιτέλους να μιλήσουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι παραθέτοντας μια συνέντευξη Τύπου. Έστω μια τοποθέτηση στο σάιτ της ΚΑΕ για το τι σκέφτονται και πώς θα πορευθούν στο μέλλον. Να δούμε ένα φως στο τούνελ ρε παιδιά.
Δεν αντέχεται αυτό το "βαδίζω στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα". Σίγουρα κάτι έχουν στο μυαλό τους, κάτι σχεδιάζουν. Πώληση των μετοχών; Συνιδιοκτησία; Ένα ριστάρτ από τους ίδιους με ορθολογικές κινήσεις και διπλάσιο μπάτζετ από το τωρινό που είναι το χαμηλότερο της ιστορίας της ομάδας στη Euroleague; Δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι πως εκατομμύρια Ολυμπιακοί θέλουν να μάθουν τι μέλλει γενέσθαι γιατί αγαπάνε και πονάνε την ομάδα. Και αυτό αν μη τι άλλο πρέπει να το σεβαστούμε όλοι. Προσωπικά ζητώ συγγνώμη που δεν ξέρω τι ξημερώνει στον μπασκετικό Ολυμπιακό για να σας καθησυχάσω. Δεν έχω απαντήσεις, όπως πιστεύω δεν έχει και κανένας εκτός από τους αδερφούς Αγγελόπουλους.
Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία πάνω από όλα...