Αυτοσυγκράτηση.... τώρα έχει ΠΑΟΚ
Αυτοκτονία; Δεν το λες. Τσάμπα ήττα από την Τότεναμ; Χμμμμμ. Ικανοποίηση όμως για αυτό που είδαν τα ματάκια μου στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο στο Λονδίνο και το ωραίο-αποτελεσματικό ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού, ναι, αυτό το λέω με πάσα σιγουριά. Πίκρα για την ήττα αλλά δεν τελειώνει ο κόσμος σε αυτό το παιχνίδι.
Κατ' ουσία ο Θρύλος δεν έχασε τίποτα. Από την κλήρωση ξέραμε ότι ο στόχος ήταν η 3η θέση και το Europa League και η ομάδα με μια απλή νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα που είναι εντελώς αδύναμη ομάδα, πόσο μάλλον εκτός έδρας, πετυχαίνει 100% αυτό που είχε κυκλώσει.
Λάθη και μέτρια απόδοση στη Νέα Σμύρνη κόστισαν δυο πολύτιμους βαθμούς. Ο Μεριά -κατά την ταπεινή μου άποψη- φταίει για την απώλεια μιας επικής νίκης στο Λονδίνο. Τώρα; Τώρα τα βάζουμε όλα στο χρονοντούλαπο. Το... βουλώνουμε και είμαστε όλοι δίπλα στην ομάδα. Προς Θεού, δεν λέω σε κανέναν να πνίξει την πίκρα του και να μην την εκδηλώσει. Τις... κατάρες και τον "ευνουχισμό" αφήστε τα κατά μέρος.
Ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ είναι από αυτούς που μπορεί στη βαθμολογία και τις επιδιώξεις να έχουν "αύριο" αλλά συναισθηματικά και για την περηφάνια του Ολυμπιακού, δεν έχει. Πρέπει πάση θυσία να έρθει το τρίποντο. Να παίξει η ομάδα μπάλα κόντρα στους Θεσσαλονικείς όπως έδειξε πως μπορεί στο Champions League για να έρθει η νίκη. Να ξεσκιστούν όλοι, να αφήσουν τα κορμιά τους στο χορτάρι, να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους.
Το ματς γίνεται απέναντι στην ομάδα με την οποία είσαι σε ευθεία... διαμάχη εδώ και μια διετία. Απέναντι στην ομάδα που θεωρείς -αν και δεν συμφωνώ 100% με αυτό- πως ευθύνεται για ό,τι κακό σου συμβαίνει στο πρωτάθλημα. Είναι ένα ματς που υπάρχει τεράστιο "ΠΡΕΠΕΙ" και ο Θρύλος οφείλει να κάνει την καλύτερη φετινή του εμφάνιση και να δώσει χαρά στον κόσμο και ένα τρίποντο με πάρα μα πάρα πολλές προεκτάσεις. Δυνατά για το τρίποντο με τον ΠΑΟΚ.
