Το... μπαλάκι τώρα είναι στα αδέρφια
"Περάσει δεν περάσει στα πλέι-οφ ο Θρύλος, προσωπικά δεν μου λέει τίποτα πλέον γιατί πολύ απλά δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω από την ομάδα που αγαπώ. Αυτό το πράγμα δεν είναι ούτε κατά το 5% ο Ολυμπιακός μου" έγραφα στο τελευταίο μου μπλογκ και ειλικρινά... ανακουφίστηκα που δεν περάσαμε.
Γιατί και να περνάγαμε ρε μάγκες; Τι θα κάναμε; Άντε και να ήταν υγιείς οι Σπανούλης και Στρέλνιεκς να πω ότι μπορεί και να φορμαριστεί η ομάδα και να φανεί ανταγωνιστική απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (σ.σ. με τους Ρώσους θα παίζαμε), τώρα χωρίς τον αρχηγό και τον Λετονό, απλά δεν πας πουθενά όταν διασταυρώνεσαι με τέτοια μεγέθη.
Τέλος η Euroleague λοιπόν για φέτος και φυσικά το ερώτημα που χρειάζεται απάντηση εδώ και τώρα είναι το τί μέλλει γενέσθαι. Ο Ολυμπιακός μοιάζει... παρατημένος, παίκτες που αλλού πατάνε και αλλού βρίσκονται, προπονητής που ενώ το ξεκίνησε καλά το πράγμα και μας άρεσε αυτό που βλέπαμε, το τελειώνει αγκομαχώντας και με τρισάθλιο μπάσκετ, διοίκηση που οφείλει να μιλήσει και μέχρι τώρα δεν έχει πει κουβέντα.
Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους τα αδέρφια, όμως όπως βλέπω και εισπράττω και το κλίμα ο κόσμος θέλει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για την επόμενη μέρα, θεωρώ τίμιο να κάνουν μια συνέντευξη Τύπου και να μιλήσουν στον κόσμο της ομάδας για το τι έχουν στο μυαλό τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο... σαράκι για τον φίλο του Ολυμπιακού από το να μην ξέρει τι ξημερώνει.
Μια ομάδα που έχει μπει από το έπος του 2012 στις καρδιές όλων και έχει "σφηνωθεί" με αποτέλεσμα να της συγχωρούνται τα πολλά λάθη που έχουν γίνει και να κερδίζει διαρκώς άφεση αμαρτιών. Ήρθε όμως θεωρώ η ώρα να μιλήσουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι απευθείας στον κόσμο του Θρύλου και να πουν ό,τι έχουν να πουν.
