Διαπιστώσεις-γεγονότα και άδικο για Θρύλο
Εύκολη όπως αναμενόταν ήταν η νίκη του Ολυμπιακού επί της "σταχτοπούτας" στην Euroleague ισπανικής Γκραν Κανάρια στο ΣΕΦ με 98-77, έστω και αν η ομάδα από τα Κανάρια Νησιά δεν είναι εντελώς αμελητέα ποσότητα αφού είχε ρεκόρ πριν το ματς με τον Θρύλο 5 νίκες και 8 ήττες. Κράτησα κάποια πραγματάκια από αυτόν τον αγώνα, διαπιστώσεις και γεγονότα τα οποία θέλω να μοιραστώ μαζί σας αλλά και μια μεγάλη αδικία...
1. Βασίλης Σπανούλης στα 36 του είναι πιο "φρέσκος", πιο "καθαρομυαλωμένος", πιο "αποδοτικός", πιο... Kill-Bill όταν ξεκουράζεται στα ματς-αγγαρείες του ελληνικού πρωταθλήματος και απλά παίζει 22-25 ποιοτικά λεπτά στα παιχνίδια της Euroleague. Ο Ντέιβιντ Μπλατ κάνει το λογικό, αυτό που έπρεπε να κάνει και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος την τελευταία διετία, να έχει τον κορυφαίο εν ενεργεία ευρωπαίο μπασκετμπολίστα-ηγέτη γεμάτο ενέργεια και να του την παίρνει προς όφελος της ομάδας παίζοντας ακριβώς τόσο-όσο...
2. Οι 29 ασίστ που είναι ρεκόρ για τον Ολυμπιακό στην Euroleague δόθηκαν από 10 παίκτες. Δώδεκα έπαιξαν όλοι και όλοι και οι δέκα μοίρασαν ασίστ. Έξι διψήφιοι σκόρερ και έντεκα σκόρερ. Όσοι αγωνίστηκαν δηλαδή πλην Τίμα, συνδέθηκαν με το καλάθι. Και όλα αυτά για ένα συνολικό 132 στο σύστημα αξιολόγησης με μοναδικό αρνητικό τον Τίμα του -1 στα 4' λεπτά συμμετοχής του.
3. Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος με σχεδόν... μισό γύρο Euroleague στις πλάτες του, είναι σαφέστατα άλλος παίκτης σε σχέση με αυτόν που μας "πρωτοσυστήθηκε" καθώς μπαίνει στο πνεύμα και τις απαιτήσεις της διοργάνωσης και βγάζει την ποιότητά του. Ένα "πρότζεκτ" το οποίο πιστεύει πάρα μα πάρα πολύ ο Ντέιβιντ Μπλατ και του δίνει χρόνο και... μπαγκέτα στα χέρια του για να κάνει πράγματα. Με τη Γκραν Κανάρια έπαιξε 24' λεπτά, είχε 11 πόντους και 6 ασίστ, δίνοντας συνέχεια στην εξαιρετική του εμφάνιση στη Βαρκελώνη.
4. Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ό,τι και να πει κανείς για τον "δεινόσαυρο" που παίζει με πλαστικότητα πλέον κινήσεων Πρίντεζη, είναι λίγο. Απίστευτα πράγματα και στην άμυνα και στην επίθεση, διαβάζει το παιχνίδι και βλέπει την κατάλληλη στιγμή τον κατάλληλο συμπαίκτη για να δώσει ασίστ (σ.σ. 5 με τη Γκραν Κανάρια), σκοράρει όποτε θέλει με οποιονδήποτε αντίπαλο απέναντί του και κατεβάζει τα "σκουπίδια" με μεγάλη άνεση. Ένας δεύτερος... πλέι-μέικερ στο παρκέ για τον Ντέιβιντ Μπλατ.
5. Το κλίμα στην ομάδα. Όποιος... μυρίσει αποδυτήρια του Ολυμπιακού καταλαβαίνει ότι πρόκειται για τον ορισμό της έννοιας ομάδα-οικογένεια. Αυτό το "ένας για όλους και όλοι για έναν" επιστρέφει στον Πειραιά μιας και την τελευταία διετία είχε ψιλοχαθεί και η ευθύνη σίγουρα δεν βάραινε τους παίκτες για αυτό. Πλέον βλέπεις τους παίκτες να έχουν ξεκάθαρα κατανοήσει τους ρόλους τους, να είναι ευτυχισμένοι είτε παίζουν 5' είτε 25' από αγώνα σε αγώνα και να τα δίνουν όλα για να τελειοποιήσουν αυτό που θέλει να βλέπει στο παρκέ ο Ντέιβιντ Μπλατ. Όλοι μαζί όμως, όχι ο καθένας για πάρτη του. Αρκεί να δείτε πόσες φορές βρέθηκαν σε θέση για ελεύθερο σουτ ή για να πάνε στον αιφνιδιασμό με τη Γκραν Κανάρια κάποιοι παίκτες και προτίμησαν την πάσα για να σιγουρέψουν το καλάθι και θα καταλάβετε.
6. Ντέιβιντ Μπλατ. Έχει... μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω από τότε που υπέγραψε πως ο Αμερικανός τεχνικός είναι από το κορυφαίο ράφι και αν δεν ξέρει αυτός τι θέλει να κάνει και πώς θα το πετύχει, δεν ξέρει κανένας. Εμείς οι απ' έξω κρίνουμε αυτό που βλέπουμε, όμως η σωστή κριτική γίνεται όταν αυτό που έχει στο μυαλό του ο Αμερικανός πάρει μορφή. Πάρει... σάρκα και οστά. Οκτώβρη και Νοέμβρη μήνα δεν γίνεται, ούτε Δεκέμβρη, ούτε Γενάρη. Έχει ξαναγράψει πως από Φλεβάρη-Μάρτη θα δούμε τον πραγματικό Ολυμπιακό και τι μπορεί να κάνει. Μέχρι τώρα πάντως, αυτό που βλέπω πραγματικά με χορταίνει και με το παραπάνω.
7. Κρίμα, πολύ κρίμα, πάρα πολύ κρίμα το ΣΕΦ να μην είναι γεμάτο. Το θέαμα είναι εξαιρετικό, τα plays του νέου Θρύλου σε γεμίζουν μπάσκετ, οι παίκτες ιδρώνουν τη φανέλα και δεν κάνουν... χαβαλέ. Τα δίνουν όλα σε κάθε αγώνα. Αξίζει να είμαστε δίπλα τους σε αυτό το "μαραθώνιο" της Euroleague με τελικό προορισμό τη Βιτόρια. Είναι άδικο, πολύ άδικο να μην γεμίζει το ΣΕΦ. Αν ρωτήσετε τους παίκτες, αυτό θα σου πούνε πως είναι το παράπονό τους. Θέλουν τον κόσμο δίπλα τους σε κάθε αγώνα, είτε με ΤΣΣΚΑ, Φενέρ ή Ρεάλ είναι, είτε με Γκραν Κανάρια και Μπούντουτσνοστ και Νταρουσάφακα.
